اولین و دومین و سومین، آرامشه
ببین چطور پیداش میکنی؟
هیچی به اندازه شنیدن «ناامیدی از رحمت خدا گناه کبیره ست» من رو عمیقا خوشحال و امیدوار نمیکنه :)
اون حالی کهبا نویسندههای کتابها، با خوانندههای آهنگها و با شاعرها حتی، احساس بیگانگی میکنی. خودتی و خودت برای وصف حالت، و وقتی قلم پیشتر از اینها الکن باشه؟