کلمه‌ها سرگردونن. حس‌ها عمق عجیب و غریب پیدا نمی‌کنن. جلو رفتن هدفه. دارم حل میشم تو زندگی.
آفرین دقیقا همون حسی که خیلی وقته دارم ولی نمی دونستم باید چه جوری بیانش کنم
حالا نشستم منتظر تا شاید یه وقتی کلمه ها دلشون بخواد منظم بشینن کنار هم. کاش می تونستم از زندگی و روزمره ها هم راحت بنویسم!
کلمات، بی‌اصالتن. نمیشه ازشون انتظاری فراتر از بازنمایی‌های بی‌مایه داشت.
آفرین دقیقا همون حسی که خیلی وقته دارم ولی نمی دونستم باید چه جوری بیانش کنم
حالا نشستم منتظر تا شاید یه وقتی کلمه ها دلشون بخواد منظم بشینن کنار هم. کاش می تونستم از زندگی و روزمره ها هم راحت بنویسم!