در دل‌تنگ ترین حالت ممکنم. و اصلا نمیشه گفت برای چی یا کی.
گاهی ام یه آدمای بزرگی می‌بینی، ازین همه کوچیک بودن خودت خجالت می‌کشی ...
دوست دارم این کارو بکنما. و اون حس قشنگه رو به همه هدیه کنم.
ولی خب همین بود زندگی ؟
ارضایِ از روی غریزه ی یه سری نیاز غریزی ؟
اسکار مزخرف‌ترین تابستون عمرم هم تعلّق میگیره به تابستون بعد از کنکور.
یه جورایی دیوارایی که دور خودم کشیدم بخاطر کنکورو دوس دارم. حسّ خوبی ندارم از حذف کردنشون ! کنکور یه روی زندگی رو بم نشون داد که نسبتا تازه و جالب بود برام !
× پُر از خلا، پُر از معلّق بودن، پُر از خالی ...
آدما غیر از اهدافی مثلِ دور و برمون شلوغ باشه/ تو پیری عصای دستمون باشه/ یکی باشه بشه اونی که من می‌خواستم و الخ هم بچه دار میشن آیا ؟
دیگه بقای نسل هم مزخرفترین‌ش.
و خب واقعا من آدم مناسبی برای معاشرت‌های رسمی و "آدمانه" نیستم :)) و واقعا اینقد طبیعی و آدم بودن و شبیه هم بودن بقیه ازین لحاظ، برام تعجّب برانگیره !
بعد نیاز دارم یه سال ولم کنن، بگن برو دنبال زندگیت، ببین چی میخوای، چیکار میخوای بکنی، قضیه چیه کلا ؟!
تا به خودت میای و میخوای ببینی کجای این داستانی و از زندگی سر دربیاری، میندازنت تو یه راه بی مقصد و هی هولت میدن تا تَه ...
× بی مقصد ولی تا تَه. :))
یادمون باشه اخلاق در وهله اول به قربون صدقه رفتن و بغل کردن و ادای مهربون بودن دراوردن نیست. یکم شعور داشته باشیم.
× تا نوک دماغمونو میبینیم فقد !
حس میکنم زندگی از یه جایی به بعد دویید، و من ازش جا موندم.
هی هم فاصله مون داره بیشتر میشه. هی هرچی من سرعتمو بیشتر میکنم، اون بیشتر سرعتشو بیشتر میکنه ... :-؟
هی هم فاصله مون داره بیشتر میشه. هی هرچی من سرعتمو بیشتر میکنم، اون بیشتر سرعتشو بیشتر میکنه ... :-؟