بله، دقیقا همینقد مزخرف و غیر طبیعی ام.
هیچوقتم دوست نداشتم انقد تو بچّگی و مسخره بازی فرو برم که وقت و حوصله بزرگ شدن نداشته باشم.
"روزایی ام هس که وقتی یادشون میفتی، تنها کاری که میتونی بکنی اینه که دلت براشون تنگ شه ..."
سال اول یه طومار بلند بالایِ پُر از حس ، سال دوم یه زنگ که "اولین باشه" ، سال سوم یه اس ام اس ، سال بعد ...
بعد باید بشینیم بخونیم "مراقب باشید یحیی دولت آبادی را با محمود دولت آبادی اشتباه نگیرید" ، بعد اصا ده سال دیگه هیچکدوم اینارو یادمون نیست؛ یا مثلا اسم نُه تا اثر از محمّد جمال زاده حفظ کنیم؛ به قول خودش "سرواژه" بذاریم که یادمون بمونه، بعد همین سرواژه ها انقد زیاد شن نیاز به سرواژه سازی پیدا کنن :/