شادیِ مداوم حاصل انکارِ "بدی" عه. آدم رو احمق میکنه.
تختی که یه روز میزبان مرگ بود، امروز میزبان یه زندگیِ تازه ست.
غمگینم میکنه؟ نه. زندگی جریان داره، من جریان دارم..
زندگی آدمیزاد سراسر تراژدیه، درآمیخته با کیمیای فراموشی.
کلمهها سرگردونن. حسها عمق عجیب و غریب پیدا نمیکنن. جلو رفتن هدفه. دارم حل میشم تو زندگی.