.

کدر شدن دلم رو احساس می‌کنم. 

.

کرونا واقعا رو جهان‌بینی آدم اثر نمیذاره؟ نه با فکر کردن به مریضی ها. بطور مستقیم، اثر ذاتی بیماری :))

 

+ باید یکیو استخدام کنم مزه غذا رو برام توصیف کنه. 

.

یکی باید عرفان و مولانا و.. رو از جلو دست این جغله‌ بچّه‌هایی که فکر می‌کنند همه چیز از خداست یعنی بد و خوب معنی نداره، اصلا ما خودمون خداییم و مرکز دنیاییم، هر غلطی میشه کرد و هر کی هر کار کرد، نباید کاریش داشته باشیم، جمع کنه.

.

خوب که نگاه میکنم، بی‌ذوقم برای اومدنت. و شاید دل‌سرد.

و ذوق فراوانی دارم برای ساختن خودم؛ به تنهایی.

 

+ انقدر همه رو درگیرش دیدم حس کردم منم باید بنویسم درباره‌ش. مسخره‌ست.

.

دلم خواست آدمی باشم که ساعت ۱۰-۱۱ دیگه قطعا خوابیده و ۱۲ شب بیدار بودن براش عجیب و نامأنوسه، مطالعه قبل خوابش ترک نمیشه، ۶ و ۷ صبح بیدار میشه، ورزش می‌کنه و صبحانه می‌خوره، و همه کاراش رو روی نظم و برنامه‌ریزی مداوم پیش می‌بره.

 

+ کوچیک که بودم از اینکه خونواده به نظم زمانی و برنامه دقیق مقید بودن، خوشم نمیومد و می‌گفتم خونه مثل پادگانه. خدا زد پس کله‌م و شد این. 

.

به قلّه فکر میکنم. به راهی که برام در نظر گرفتی و مطمئن نیستم که پیداش کرده باشم. به نقشی که دقیق نمی‌دونم چیه. به ظرفیتی که می‌تونه گسترش پیدا کنه؛ قلّه‌ای که می‌تونه بالاتر بره. به اینکه فرصت آزمون و خطا ندارم. که خودمو می‌سپرم به خودت و فقط میرم جلو...