حالا اون‌طوری نگا نکن منو. مام همیشه انقدر درب و داغان و زوار در رفته نبودیم که. روزای سلامت و عافیتم داشتیم. نه روزگار بد تا کرده نه هیچی. خودمون بد تا کردیم. حقیقتش الانم تو روزای سلامت و عافیتیم هنوز یجورایی، منتهی عینکمون سیاه شده، دلمونو غبار گرفته...
ولی شما اون‌‌طور نگا نکن... بخاطر خودت میگم...
و اونقدر آهسته‌آهسته سقوط میکنی که تا وقتی با مغز نخوری زمین متوجهش نمیشی.
من دنبال حسّ خوب میگشتم. حالا نه. دنبال تو میگردم.
و تو خیلی خالص‌تر و واضح‌تر و اصیل‌تر از اونی که لازم باشه حسّ خوب رو تعبیر به تو کنیم یا بالعکس، یا دنبال هدفی پشتِ تو بگردیم که سمت تو اومدن مارو به اون نزدیک کنه، و نگامون سمت هر چیز دیگه‌ای باشه و زیر چشمی تو رو هم بپّایم که مثلا حواسمون باهاته...
بیا زندگی رو با همه‌ی خورده و درشت عیب و ایراداش بغل کنیم.
"دل بدیم و دل نبندیم."
من هنوز نفهمیدم مال خودم نیستم، مال تو عم...
-
حریص شدیم به سیو کردن. سیو کردنِ همه چی!
-
باید منو ببخشید... .
-
سکوت.
