ناگهانی‌ات

اما تو خیلی شیرینی و آدما شیرینی مدام رو دوست دارن. مخصوصا آدمایی که شیرینی خیلی دوست دارن:)

باور کن من حتی اندکی اهل تعارف نیستم. من نوشته هاتو دوست دارم. خیلی خلاصه و کوتاه اما پر از مفهوم. تو آدم رک و راستی هستی و منظورت رو به سادگی بیان میکنی. و این یک ویژگی بسیار شیرین برای آدم ها محسوب میشه.

والا تو تلخ مدام نیستی!

اصلا تلخ نیستی به نظرم

اون وقتایی هم که یه چیز غیرقابل انتظار میگی یا میری تو خودت هم تلخی محسوب نمیشه به نظرم.

اتفاقا آدم شیرینی هستی

همیشه از الفاظ قشنگ برای آدما استفاده میکنی و ویژگی های خوبشون رو تحسین میکنی

یا همین که وقتی یکی رو بعد مدت ها میبینی بغلش میکنی و آغوشت رو برایش میگشایی! خیلی حس خوبی داره:)

خودت باش، حتی تلخ... :)

شایدم همه‌ی ما یه بخش تلخ داریم که همیشه‌ی خدا هستش و تنها کسی که همیشه برای تحملش هست خودمونیم.

نمی‌دونم، شاید همین که گاهی، گاااهی بعضیااا هستن که بخشی از این تلخیمون رو تحمل می‌کنن و ولمون نمی‌کنن تموم انتظاریه که باید داشته باشیم =)

ولی خب، همه‌مون کنار این تلخی مدام، یه شیرینی مدام هم داریم دیگه، نه؟